24/10
Paddington, şu anda Emekli Ayılar Evi’nde ikamet eden sevgili teyzesi Lucy’yi ziyaret etmek için Peru’ya döner. Brown ailesi de yanlarındayken, bir gizem onları beklenmedik bir yolculuğa sürüklediğinde heyecan verici bir macera başlar. Önceki iki filmin yönetmeni Paul King, bu bölümü yönetmemeye karar vermiştir. Ancak, bu üçüncü film için fikri o ortaya atmış ve yapımcı olarak ekibe katılmıştır. The Graham Norton Show’da yer alanlar: Billy Crystal/Emily Mortimer/Hugh Bonneville/Pharrell Williams/Michael Kiwanuka (2024). “Paddington in Peru (2024)”, “Paddington 2 (2017)” kadar iyi olmasa da, ilk tepkilerimin beni inandırdığı kadar büyük bir geri adım da değil. Çoğunlukla, eğlenceli ve keyifli olduğu kadar canlı da olan, hoş bir şekilde kibar bir deneyim. Daha standart macera anlatımı, ilk iki filmin kısa öykü yaklaşımından daha az kendine özgü olsa da, bu bağlamda yine de oldukça iyi işliyor ve sevimli karakterlerinin, ana karakterin hala bilinmeyen kökenlerini keşfetmek için doğal ortamlarından çıkarılmanın klasik artçı şokuna maruz kaldıklarında bile çekici kalmalarını sağlıyor. Bolca komik an var ve film ilk kareden itibaren iyi huylu. Gerçekten keyifli bir film ve bazen ihtiyacınız olan tek şey bu oluyor. Seleflerine kıyasla eksik olan şey güçlü bir duygusal çekirdek. Birkaç anı dokunaklı olsa da, parça özellikle dokunaklı değil ve gözyaşı kanallarınızı çalıştırmayacak. Ayrıca, karakter çalışmalarının bir kısmı oldukça yüzeysel ve kardeşimin de belirttiği gibi, neredeyse sonradan akla gelmiş gibi hissettiriyor. Genel olarak anlatı oldukça geleneksel ve neredeyse T’ye kadar belirli bir formülü takip ediyor. Oldukça tahmin edilebilir ve nispeten genel hissettiriyor, neredeyse temel vuruşları çoktan kalemle çizilmiş gibi Paddington için uyarlanmış gibi. Birkaç sorununa rağmen, filmde beğenilecek çok şey var. Sevimli oyuncu kadrosu her zamanki gibi güçlü, bazı büyüleyici yeni gelenler (Antonio Banderas ve Olivia Coleman) ihtiyaç duyulduğunda manzarayı neşeyle çiğniyor. Özel efektler tutarlı bir şekilde iyi, inandırıcı bir şekilde isimsiz ayıyı diğer karakterlerle aynı alanda olmadığını düşünmenin garip olduğu bir şekilde hayata geçiriyor. Kırmızı halıda doğal olarak görünmediğinde, birinin eksik olduğu hissi uyandırıyor. Film hafif ve canlı; gerçekten uçuyor ve genel olarak çok eğlenceli. Hem görsel hem de diyalog tabanlı gag’lar ve sizi dengenizi bozan aksiyon sahneleri ve slapstick’lerle dolu. Çok komik bir zaman. Sonuç olarak, bu, serilerine mükemmel bir şekilde saygın bir ekleme, iyi yapılmış ve baştan sona keyifli. “Paddington 2 (2017)”yi takip etmesi üzücü çünkü tüm zamanların en iyi (ya da en azından evrensel olarak en çekici) filmi olduğu iddia edilebilir, çünkü bu gerçekten harika bir aile filmi. Tüm zamanların en iyi filmini (tekrar) veya hatta tüm zamanların en iyi ikinci filmini bekliyorsanız, açıkça hayal kırıklığına uğrayacaksınız. Ancak, neredeyse her sahnesinde büyüleyici ve eğlenceli olan sağlam bir çaba. Birçok benzer filmden çok daha iyi. Bir mucize beklemezseniz, hoş bir şekilde şaşıracağını düşünüyorum.